Blog 1: Als tiener was ik 20 kilo zwaarder dan nu
Ik heb een enorme drive om mensen te inspireren om gezond en lekker te gaan eten. Deze missie is ontstaan door mijn eigen ervaringen.
Ik ben altijd met eten bezig. Eten is er bij mij met de paplepel ingegoten. Ik ben opgegroeid met een vader als chefkok en een moeder uit een bakkersfamilie. Als kind hielp ik mijn vader in de keuken. En al snel dacht ik, er gaat niets boven de geur van vers brood! Ook met vriendinnen was ik de eerste die riep: ‘Zullen we wat gaan maken!’. De kinderkookboekjes waren vroeger dan ook een échte hit. Het plezier in de keuken is een lange tijd weg geweest. Ik vertel jullie graag mijn verhaal.
Als tiener was ik 20 kilo zwaarder dan nu.
Op mijn 17e kwam ik in een jaar tijd zo’n 20 kilo aan. Ik stopte met groeien en dacht dat ik ‘alles’ kon blijven eten. Mijn ouders lagen in een jarenlange scheiding. En zo lang ik mij kan herinneren wilde mijn moeder op ‘dieet’. Ik vergeleek mezelf voortdurend met beroemdheden in glossy magazines en wilde alles te goed doen. Ik voelde mij na de scheiding ‘verstoten’ en at mijn leegte weg. Het leidde tot een gebrek aan eigenwaarde en een verstoord lichaamsbeeld.
Deze confrontaties zal ik nooit vergeten.
Ik was op vakantie in Spanje met mijn vriendinnen. De plaatselijke fotograaf maakte een foto van ons in de kroeg. De foto sloeg in als een bom, Ik herkende mezelf bijna niet meer op de foto. Dit lijf past niet bij mij, hier moet ik iets aan doen. In het dorp waar ik woonde werden mijn zus en ik de dikke en de dunne genoemd. Zo’n opmerking vergeet je nooit meer. Ik ging een klein rondje joggen met mijn zus en moeder. Ik liep achteraan, als een hijgend paard. Nog geen 20 jaar en nul conditie.
Van een pak koek tot een heel brood.
De drang om slank te zijn leidde tot een obsessie voor mijn uiterlijk en gewicht. Twintig keer per dag op de weegschaal was geen uitzondering. Twintig keer kijken naar mijn buik in de spiegel ook niet. Een paar keer per week at ik alles wat los en vast zat; van een pak koek tot een heel brood. Ik had een eetstoornis, maar was voortdurend op de vlucht.
De firma ‘List en bedrog’.
Op mijn 19e had ik een gezond gewicht, maar in mijn hoofd bleef ik dik en onzeker. De eetbuien waren een groot geheim. Ik had een goed lopend bedrijf, de firma ‘List en bedrog’. Ik deed alles om mijn eetstoornis te verbergen. Er volgde een lange weg van therapieën. Ik heb aardig wat zelfhulpboeken versleten, verschillende methodieken uitgeprobeerd en meegedaan aan groepssessies. Het heeft voor mij niet geholpen; ik speelde mooi weer en het leek maar niet tot mij door te dringen.
De eetstoornis als boemerang.
Ondertussen was de eetstoornis zowel mijn vriend als vijand. De eetstoornis vermomd als boemerang die maar bleef terugkomen. Ik was verslaafd en vond het stiekem nog lekker ook. De angst om weer die 20 kilo aan te komen was immens, het voelde als bungeejumpen zonder touw. Het omslagpunt: Ik ga niet langer mét dan zonder deze eetstoornis leven!
Onbezorgd en vrij zijn.
Ik ben sinds een aantal jaar bevrijd van mijn eetstoornis en geniet weer van het leven. Tijdens het opschrijven van deze zin krijg ik opeens een flashback. Ik zat met mijn beste vriendin op de schommel in de gymzaal. Het nummer ‘Vrij zijn’ van Marco Borsato schalde uit de speakers en wij blèrden het mee. Het ultieme gevoel van vrijheid vóór mijn eetstoornis. Het ultieme gevoel van vrijheid nu? Ik heb een ontspannen relatie met eten. En ik kan weer intens genieten van eten en het bereiden hiervan. Ik zit lekker in mijn vel en dat gevoel gun ik iedereen!
Als ik een dik kindje zie komt dit keihard aan.
Als ik een dik kindje zie word ik geraakt. Het maakt mij verdrietig, omdat ik mij goed kan inleven in wat het met je doet. Het maakt mij ook weer blij. Blij dat ik een steentje bij kan dragen door mijn kennis en ervaringen.
Voorlichting is mijn roeping.
Voorlichting over gezond eten is mijn roeping. Als ouder kun je daar niet vroeg genoeg mee beginnen. Je wilt het beste voor je kind, maar weet soms niet meer wat gezond is. Toen ik moeder werd vielen alle puzzelstukjes op z’n plek: ik maak een platform over baby- en kindervoeding! Ik laat ouders zien wat gezond en lekker eten is. Ik kan niet wachten tot het zover is.
